We zijn er!!!

Zoals Marc in het vorige bericht al aangaf zijn wij nu dus eindelijk in Australie.

We zijn er natuurlijk al weer ruim een week, maar aangezien Marc met zijn laptop na twee dagen alweer vertrok, heb ik niet eerder de gelegenheid gehad om een berichtje te plaatsen. Wat is er een hoop gebeurd de afgelopen week.....

Na een heel goed verlopen vliegreis, de kinderen hebben zich echt heel goed gedragen, hebben we wel een paar dagen nodig gehad om een beetje bij te komen. De reis, het tijdsverschil en de geringe hoeveelheid slaap zorgde er in ieder geval bij mij voor dat ik van het verhaal van Marc en de rondtour die wij die eerste zaterdag van hem kregen maar weinig mee kreeg. Niet zo aardig, maar ja, daar kon ik ook weinig aan doen. Wel vonden we het uiteraard allemaal heerlijk om weer bij elkaar te zijn. Dit maakte het met name voor de kids ook erg moeilijk dat Marc op zondag al weer vertrok voor een vijfdaagse cursus.

Maar we hebben het beste ervan gemaakt en zijn gezellig met z'n viertjes (voor diegenen die het niet weten, mijn moeder is met ons meegevlogen en blijft de eerste twee weken bij ons vakantie vieren, gezellig) het huis, het zwembad en de omgeving gaan verkennen. Het huis is prachtig, het zwembad heerlijk en de omgeving is ook erg mooi. We hebben net als Marc ook al een bezoek gebracht aan Lone Pine, een park waar je met name koala's en kangaroes kunt zien rondhuppelen (dat doen de koala's uiteraard niet). Amber was helemaal weg van de koala's en Robin vond alle beesten interessant.

Ook valt er hier goed te shoppen en kan je heerlijk koffie drinken, kortom, we voelen ons al bijna thuis. Ook qua weer gaat dat laatste heel goed. De temperaturen zijn over het algemeen heel aangenaam (lange broek hangt nog lekker in de kast), maar helaas regent het hier wel vaak. Dit schijnt overigens heel zeldzaam te zijn voor de tijd van het jaar, wat ook wel blijkt uit het feit dat er zeer strenge waterrestricties zijn. Je mag bijvoorbeeld je tuintje niet sproeien en mag maar een bepaald aantal liters water per dag per persoon verbruiken. Door de regenval van de afgelopen tijd lijkt dit overigens wel weer beter te gaan worden, maar dat horen we nog wel. En ja, die regen, dat is toch net als thuis.....

Dit weekend was het wel heel Australisch weer: heet !!!! Toevallig hadden we zaterdag gepland om inkopen te gaan doen en wat zaken te gaan regelen in Indooroopilly Shopping Centre, dus daar was het lekker koel, maar dan vervolgens terug in een bus zonder airco, terwijl er op de thermometer 43 graden aangegeven wordt...... Thuis maar snel in het zwembad en binnen de airco aan. Wat een luxe en wat heerlijk is dat dan.....

De kids waren erg blij dat Marc vrijdag wat vroeger thuis kwam. Het hele weekend hebben ze om hem heen gehangen en Robin bleef maar zeggen dat hij papa zo had gemist. Gelukkig moest het geplande tripje van Marc naar Papua Nieuw Guinea een weekje uitgesteld worden, zodat hij deze week thuis kon zijn (althans, hij moet natuurlijk wel naar kantoor, maar slaapt en eet in ieder geval thuis) en wij weer een beetje van elkaar kunnen genieten. En natuurlijk aan elkaar kunnen wennen, want dat is het ook wel hoor!

Een ander voordeel van het feit dat Marc thuis was deze week is dat het vandaag Ambers grote dag was en hij daar dus nu gelukkig bij kon zijn.

Amber is namelijk vandaag voor het eerst naar school geweest!

De scholen in Australie zijn toch heel anders dan die in Nederland met als meest opvallende verschil de uniformen. Ook de schooltijden zijn heel anders wat ook voor Amber heel erg wennen is, aangezien ze hier tussen de middag niet naar huis gaan. De school begint om negen uur en stopt om drie uur, elke dag. Dat is dus wel wat anders dan in Nederland. De school zelf is hier om de hoek en heeft een prachtige ligging. De lokalen zijn verspreid over een aantal gebouwen en er zijn ruime speelvoorzieningen, mooie speelvelden en er is veel groen. Het is een relatief kleine school (ong 290 leerlingen) die in het verleden veel groter is geweest (in leerlingaantallen), waardoor de klaslokalen echt enorm zijn. Het lokaal waar Amber met haar klas in zit is zo ongeveer drie keer zo groot als haar klaslokaal in Ermelo was. Ze zit in een 1/2 combinatie en start in grade 1.

Vrijdag hadden we al een beetje rondgekeken, kennis gemaakt met de directeur en haar leerkracht en een uniform aangeschaft. Of eigenlijk heeft ze er twee waar ze uit mag kiezen: een geruite jurk of een skort met een polo. Iedereen die Amber een beetje kent weet vast wel wat zij het liefste aan wilde doen....(zie foto).

Ook hebben we dit weekend een heleboel schoolspulletjes gekocht, dus Amber had wat dat betreft een topweekend.

Maar goed, haar eerste schooldag. Ze was erg nerveus (net als ik overigens), aangezien ze natuurlijk nog vrijwel geen woord Engels spreekt en verstaat.

Wat hield onze grote kleine meid zich sterk. Uiteraard rolden er een paar traantjes, maar ze liep wel de klas in met haar nieuwe klasgenootjes, vastbesloten er het beste van te maken. Moeilijk hoor, niet alleen voor haar maar ook voor ons.... Gelukkig kwam ze met enthousiaste verhalen terug en hebben we direct materialen gekregen om te gaan oefenen met het Engels (waren we zowiezo al van plan), dus de eerste dag is ze goed doorgekomen. Morgen gaan ze met de klas zwemmen en daar heeft ze ook veel zin in, dus dat klinkt in ieder geval goed.

Ik spring een beetje van de hak op de tak, maar ik wilde toch nog vermelden dat we zondag 's-middags nog naar de South Bank zijn geweest. Wat is dat prachtig zeg: een zwem- recreatiemogelijkheid midden in de stad!! Echt heerlijk. Ik zal een paar fotootjes invoegen om dit wat te illustreren.

Voor nu vind ik dat ik wel weer genoeg getyped heb. Wanneer ik weer een PC thuis heb, kan ik wat vaker een bericht plaatsen en zullen ze wat minder lang worden, of niet natuurlijk.

Carmen.

Herenigd en gelijk weer gescheiden

Het is de hoogste tijd voor een volgende update, want de laatste dateert alweer van even geleden............en dat kan toch nog steeds niet de bedoeling zijn.

Carmen had het voor haar vertrek naar Aussie nog razend druk. Er moesten nog veel laatste zaken geregeld worden en uiteraard moest er de nodige tijd ingeruimd worden voor het nemen van afscheid. Hoogtepunt was vast en zeker het in ontvangst nemen van haar diploma, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat nog niet eens aan Carmen heb gevraagd. We houden het er maar op dat we deze info nog op een later moment met jullie zullen delen.

Zelf was ik de laatste dagen voor de hereniging niet thuis.......van dinsdag tot en met vrijdag had ik van mijn werk de jaarlijkse aftrap. Dit jaar vond dat plaats in Kingscliff, een plaats aan de Gold Coast, net over de grens met Queensland. We verbleven in een goed resort, het programma stak goed in elkaar, maar het weer wilde niet meewerken. Naast alle activiteiten toch nog tijd gezien om twee keer een heerlijke strandwandeling te maken. De laatste avonden kon ik niet echt meer lekker slapen - diploma uitreiking missen, zou de reis goed verlopen - allemaal dingen die door m'n hoofd gingen. Contact met de buitenwereld had ik niet. Geen telefooncel in de nabije omgeving te vinden en ik vertik het nog steeds om me te laten oplichten v.w.b. bellen vanuit een hotel; zeker als het om internationale gesprekken gaat weten ze in een hotel de prijzen wel te rekenen...........

En toen was het eindelijk 15 februari.........'s middags op tijd vanuit Kingscliff vertrokken naar Brisbane. Vanuit CBD gelijk door naar het vliegveld (met de trein). Ik was hier ruim op tijd aanwezig, dus uitgebreid het vliegveld verkend. Na lang wachten, kwam het vliegtuig eindelijk aan. Vanuit de vertrekhal heb ik het aankoppelen van het vliegtuig aan de gate staan bekijken. Nog even staan wachten om te kijken of ik de mensen uit het vliegtuig kon zien komen, maar dat was niet het geval, dus op naar de vertrekhal.

Na lang wachten was het dan zover - rond een uur of negen kwamen Carmen en de kinderen, vergezeld door de moeder van Carmen in de vertrekhal. Het weerzien was werkelijk een geweldig moment. Uitgebreid staan knuffelen en toen op weg naar huis. Dit keer was het vervoer goed geregeld, dus waren we relatief snel thuis. Thuis aangekomen een rondleiding door het huis - moeilijk te beseffen, maar dit is voorlopig ons thuis! Nog even gezellig zitten kletsen en daarna lekker slapen. We waren allemaal stuk voor stuk enorm moe (voor mij was het mijn eigen schuld.............).

Na een korte nacht, hadden we zaterdag gelijk een feestje: de moeder van Carmen was jarig! 's Ochtends eerst rustig aangedaan. Amber en ik zijn naar Indooroopilly gegaan om de verzekering van de auto te regelen en daarna zijn we de auto gaan halen. Een halte met de trein en daarna nog 2 kilometer lopen, waarbij we tot twee keer toe een flinke klim moesten maken. Amber heeft zich tijdens deze wandeling heel goed gehouden, petje af voor haar! Auto in ontvangst genomen en op weg naar huis. 's middags zijn we met de bus naar CBD (het centrum) gegaan. We wilden als kadootje een paar Corcs geven aan Carmen haar moeder en in Queenstreet zit een zaak waar ze niets anders verkopen dan Crocs. Uiteindelijk gingen we met vier paar Crocs de winkel uit. Nog een paar kleine dingen kopen en daarna met een omweg naar Southbank gelopen om een hapje te eten. Voor mij alweer de gewoonste zaak van de wereld, voor de anderen natuurlijk een compleet nieuwe ervaring en dan ook nog eens te bedenken dat ze nog niet eens 24 uur in het land waren. Carmen zei dan ook na afloop dat een hoop dingen gewoon langs haar heen zijn gegaan. Mooi moment was toen Amber de telefooncellen herkende van waaruit ik vaak naar Nederland belde.

Zondag eerst boodschappen gedaan - en wat was het heerlijk om dit met de auto te kunnen doen - en eenmaal thuis gekomen nog even een duik genomen in het zwembad. Toen was het voor mij alweer tijd om te vertrekken. Deze week geef ik een training in Canberra, dus na anderhalve dag samenzijn, zijn we als gezin gelijk alweer gescheiden. Het is helaas even niet anders. Als klap op de vuurpijl bestaat de kans dat ik volgende week ook weer een paar dagen van huis ben.....maar moet eerst zien dat het doorgaat. In ieder geval afgesproken dat wanneer het doorgaat, ik zo kort mogelijk on site ben (gezien het land - PNG - misschien maar beter ook).

Tot de volgende update!

Cheers,
Marc

Afscheid nemen

Ja, het is nu echt zover: het grote afscheid nemen is begonnen. Dat klinkt wel erg zwaar, maar goed het is wel waar. En met de kinderen doen we dit gewoon heel vaak en uitgebreid. Dit weekend was hier weer een goed voorbeeld van. Vrijdag eerst Amber naar de carnaval op school als Mega Mindy (foto's van hoe zij eruit zou zien stonden in mijn vorige bericht). Daarna Robin naar Opa en Oma in Alphen gebracht, om vervolgens heerlijk met zus (Patricia dus) op stap te gaan. Lekker relaxen in de sauna, heerlijk uit eten en vervolgens lekker in een hotelletje op een echt bed slapen (heerlijk!!). Zaterdag eerst nog wat geshopt, maar daarna moesten we echt aan de slag.

's-Middags gaf een vriendinnetje van Amber een 'meidenfeestje' als afscheidsfeest voor Amber. Dat was dus een middag vol tutplezier: haren mooi maken, nagels lakken, opmaken, etc. Helaas was Amber niet zo lekker, maar gelukkig ging het na wat opstartproblemen later wel beter.

Nageltjes lakken Wat is ze mooi!!

Helemaal opgemaakt en wel konden er vervolgens leuke groepsfoto's gemaakt worden.



Na het eten vervolgens met de hele groep (min één) naar ons huis voor een heus slaapfeest!! Disco, film kijken en uiteraard tot laat kletsen in bed: het hoorde er allemaal bij!! De kamer van Amber was omgetoverd tot een groot bed met allemaal matrassen en luchtbedden op de grond (in dit geval was het gunstig dat alle meubels eruit waren) en het paste precies. De meiden hebben best goed geslapen, ik wat minder..... Maar het was een succes!!

Dinsdagmiddag afscheid genomen op mijn stagegroep, uiteraard met een klein feestje. De kids hadden een vriendenboekje voor mij gekocht en hadden er allemaal in geschreven, heel leuk!!

Vrijdag is Amber voor het laatst op school, dus daar hebben we vandaag de afscheidskadootjes voor gemaakt (ik verklap voor de zekerheid nog maar niet wat het is) en voor haar vriendinnen hebben we toch ook nog maar een kleinigheidje gekocht.

Hoe dat verder afgelopen is, komt vast allemaal wel in een volgende update.

Carmen.