Verhuisbericht

Vorige week maandag heb ik het contract getekend voor ons huurhuis. Gelijk een enorm bedrag armer omdat met het tekenen van het huurcontract een borg ter hoogte van vier weken huur en een aantal weken huur (vanwege administratieve redenen) betaald moest worden. Tja, zo gaat dat hier. De sleutels zouden later in die week volgen (25 januari).

Om alvast in het huis te kunnen wonen, verschillende spullen gekocht ter overbrugging van de periode tussen nu en de aankomst van onze spullen uit Nederland. Een heel gesjouw en dat allemaal bij meer dan aangename temperaturen.

Vrijdag was het dan zover: de sleutels van ons huis. Eerst langs de real estate agent de sleutels halen en daarna naar het huis. Tot na twaalf uur bezig geweest om de boel een beetje in te richten – had alle spullen uit het appartement al bij me en de luchtvracht is vrijdag ook gelijk afgeleverd. En ach, ik zou toch gelijk blijven slapen op het nieuwe adres..........
Moet eerlijk zeggen, ik heb wel eens betere nachten gehad. Wel voor het eerst dat het ’s nachts lekker rustig was en dat beviel me wel. ’s Ochtends al wel vroeg gewekt door de vogels.
Inmiddels voel ik me al behoorlijk thuis op het nieuwe adres en slaap ik ’s nachts ook weer lekker.

Zaterdag gewandeld naar de supermarkt in Kenmore Village (op ongeveer 2,3 kilometer – supermarkt Colles) om de nodige spullen in te slaan. Deze wandeling is redelijk vlak en goed te doen. Later op de dag naar Kenmore Plaza gewandeld (ook op ongeveer 2,3 kilometer – supermarkt Woolworths) om te kijken wat daar te krijgen is. Deze wandeling is een stuk vermoeiender omdat het eerst dalen en daarna stevig klimmen is. Eindconclusie: Kenmore Village is uitgebreider qua winkelaanbod en beter te bewandelen.
Komende zaterdag toch echt maar eens gaan kijken naar een auto, want het is wel een heel gesjouw met al die spullen. Met de bus is natuurlijk ook te doen, maar dan moet je wel met de timetables rekening houden.........Enne respect voor alle mensen die zonder auto moeten en afhankelijk zijn van de fiets en openbaar vervoer! Wat ben ik toch verwend..............

Zondag eerst het nodige schoongemaakt in huis en daarna met de bus naar Indooroopilly shopping centre om nog wat spullen te kopen. Met deze activiteiten was de dag alweer goed gevuld. Maandag tot slot terug naar het appartement om nog een keer m’n spullen te wassen en daarna op de koffie bij Linda en Lennert.

De avonden geniet ik van het buiten zitten. Tegen zonsondergang zie je genoeg mooie vogeltjes met de meest exotische namen. En verder geniet ik van de rust (in het appartement kon ik niet op het balkon zitten vanwege de herrie) en dit allemaal onder het genot van een drankje.

We zien wel weer wat er komende periode op het programma staat. Ik hoop in ieder geval dat ik vanaf volgende week thuis de beschikking heb over internet, want zonder bevalt me niet zo goed..............

Cheers,
Marc

Dubbel feest !!

Aangezien ik op onze oude PC (die achterblijft in Nederland en waar ik dus deze laatste weken op aangewezen ben) geen foto's kan plaatsen en ik een update zonder foto's niet echt leuk vind, duurde het even voordat ik weer een berichtje kon plaatsen. En dat terwijl er juist zoveel gebeurt deze weken....
Uiteraard missen we papa heel erg, maar gelukkig mailen we in ieder geval 1 keer per dag en we bellen ook elke dag. Niet dat daarmee het gemis minder wordt, maar het is in ieder geval iets...

Zoals je op de foto kunt zien, geniet Robin er in ieder geval van. Leuk om hem te zien en horen kletsen aan de telefoon. Dat gaat echt elke dag beter!

We doen ook allemaal leuke dingen (sorry papa): we genieten van de verjaardagen waar we nog naar toe kunnen, leggen soms laatste bezoekjes af (al blijken deze soms toch geen laatste bezoekjes te zijn), gaan gepland en ongepland nog regelmatig logeren en genieten heel bewust van deze momenten.

Robin heeft afscheid genomen op het kinderdagverblijf. Mama had leuke kaartjes gemaakt en kleine kadootjes gekocht en tezamen met de kleine dieren tompoucen werd het een echt feestje. Robin kreeg van de leidsters een leuk boekje met persoonlijke teksten en foto's van hemzelf op het kinderdagverblijf, dus dat was ook erg leuk.

Tussendoor probeer ik ook mijn studie af te ronden en gelukkig is dat ook gelukt !!!! Deze week heb ik mijn verklaring ontvangen dat ik officieel geslaagd ben !!! Volgende week nog een presentatie van mijn eindproduct (moet ik nog wel afronden) en dan is tot slot de diploma-uitreiking op 13 februari. De inspanningen zijn dus niet voor niets geweest: ik heb het gehaald.

Verder hadden we vorige week nog een feestje: Amber mocht namelijk afzwemmen voor haar B-diploma. En dat hoorde ze dus op wat haar laatste zwemles zou zijn. Afgelopen woensdag was het zover en uiteraard heeft onze kleine grote meid het weer gehaald! Wat een kanjer en wat was en ben ik weer trots.


Dit huzarenstukje werd uiteraard beloond met leuke kadootjes, maar het allerleukste was dus wel dat ze van oma gaatjes mocht laten prikken en oorbellen kreeg. Dat hebben we dus afgelopen zaterdag meteen gedaan. Het deed een beetje pijn, maar ze gaf bijna geen krimp, heel knap.

Komend weekend wordt ook weer een feestweekend. Vrijdag is het carnaval op school en Amber heeft een Mega Mindy pak gekregen. Voor diegenen die haar dan niet zullen zien (de meeste lezers), hier vast een voorproefje en let dus vooral ook op de oren (oorbellen). Papa, zo komt ze er dus uit te zien! Net echt vinden jullie niet?!


Daarna heeftAmber zaterdag een meidenfeestje bij een vriendinnetje, waar alle meiden van de klas voor uitgenodigd zijn (9 stuks). De middag zal gevuld worden met allemaal meiden-dingen, als nagels lakken, haren doen, etc. etc. Daarna gaan we met z'n allen naar ons huis, waar we een heus slaapfeest gaan houden. Hoe dit is geweest volgt vast in een volgende update van mijn kant.

Carmen.

House hunting

De tweede volle week in Brissie, tijd voor de volgende update.

Donderdag stond in het teken van house hunting. Met een bepaald budget in gedachte de nodige huizen bezocht en bij een aantal huizen een ‘drive by’, omdat er op dat moment geen open huis was en de makelaar ook niet genegen was om er speciaal voor langs te komen.
Binnen het gestelde budget niets gezien waarvan ik dacht ‘dit is het’. Veel van de huizen hadden geen tuin of deck van redelijke omvang. Daarnaast waren de huizen binnen lang niet allemaal in goede staat, waren ze over het algemeen erg klein of was er wel iets anders. Zo ben ik in een refurbished Queenslander geweest die er goed uitzag; drie slaapkamers, nieuwe keuken, nette badkamer. Jammer was alleen dat dit huis geen tuin had en maar een betrekkelijk klein deck met uitzicht over een drukke doorgaande weg op een paar honderd meter afstand. Kortom, veel herrie en daarnaast geen speelruimte voor de kinderen. Jammer was ook dat er verder geen goede bergruimte was.

Het ergste was wel de bezichtiging van een Queenslander in de suburb Milton. Het was bekend bij de makelaar dat we met twee kinderen zijn en wat denk je? Ligt het huis pal aan de spoorbaan. Naast het feit dat dit huis in slechte staat verkeerde, geen deck had en er nauwelijks sprake kon zijn van een tuin, was dit toch werkelijk wel te triest voor woorden.
Een ding is zeker: ik heb van een aantal ‘makelaars’ geen hoge pet meer op hier. Opvallend is de des-interesse van sommige, ze zijn er bij aanwezig als een zak aardappelen. Heb je niets aan; het object zelf wordt toch wel verhuurd, dus kun je beter de kosten besparen van een dergelijke ‘makelaar’ (jonge gasten, zonder enig diploma op het gebied van makelaardij schat ik zo in). Gelukkig gold dit niet voor allemaal, kan natuurlijk niet zonder meer generaliseren.

Na goed overleg, een prijsklasse hoger gekeken. Een mooi huis gezien op internet en het bleek mogelijk om vrijdag het huis te bezichtigen. Het voelde goed en dus ook maar gelijk een application ingediend. Te lang wachten kan betekenen dat een ander je voor is en dan kun je weer opnieuw beginnen.
Vrijdagavond kwam het bericht dat de application was goedgekeurd. Dus maandag tekenen en de borg betalen (plus wat weken huur vooruit vanwege administratieve redenen) en vrijdag de sleutels.

Afgelopen weekend alsnog naar Lone Pine Koala Sanctuary geweest. Eerst met de citytrain naar Indooroopilly en het laatste stuk lopen. Had in het stratenboek van Brissie gekeken en op papier de straten gezet waar ik langs moet. Was al met al toch nog een goed uur lopen. Tja, ik had er natuurlijk helemaal met de bus kunnen komen, maar lopend zie je toch veel meer.
De sanctuary was zeker de moeite waard. De koala’s kun je van dichtbij bekijken en de kangaroos en wallabies kun je zelf voeren. Kortom een aanrader voor iedereen die eens in Brissie komt.

Tot slot zondag nog naar de verjaardag van Lennert geweest. Was erg gezellig en natuurlijk leer je dan ook weer een aantal mensen kennen (zowel Nederlanders als Aussies).

Cheers,

Marc

De eerste week Down Under

Alweer ruim een week in Brisbane; wat gaat de tijd toch snel.
Na aankomst nog een paar dagen vrij. Vrijdag gelijk maar de visum sticker in het paspoort laten zetten en later op de dag de bankrekening geactiveerd. Uiteraard ook de nabije omgeving van het appartement verkend en natuurlijk boodschappen gedaan. Wat zijn er toch ontzettend veel winkels in de city, dus de drukte maar acher me gelaten en op verkenning in de City Botanic Gardens. Deze tuinen liggen op ongeveer 300 meter van het appartement. Heerlijk om even tot rust te komen. Niet alleen de flora is anders, ook de fauna. In de tuinen kom je genoeg water dragons en white ibises tegen.

Inmiddels heb ik mijn vaste belplek gevonden bij een openbare telefoon aan de rand van de botanische tuin, op het terrein van de Queensland University of Technology. Een heerlijk rustige plek om te bellen met het thuisfront. Gezien het tijdsverschil met Nederland gebeurt dit voor mij ’s avonds. And guess what? ’s Avonds kom je weer andere dieren tegen: long-nosed bandicoots, brushtail possums en heel veel flying foxes.

Verder nog een wandeling gemaakt naar South Bank Parklands. Een enorme drukte, maar wel gezellig. Vooral het kunstmatige strand vond ik heel apart, afgelopen zaterdag was er zelfs een dive in movie. Ice Age 2 werd gedraaid. Vreemde film om te kijken als je lekker in korte broek loopt bij een meer dan aangename temperatuur.

Maandag 7 januari was het dan zover: de eerste werkdag. Maar goed, net als in Nederland went dat snel genoeg. Woensdag ben ik met de relocation consultant op ontdekkingstocht gegaan door verschillende wijken in een straal van ongeveer 10 km rond het centrum. Voor aanstaande donderdag staat het daadwerkelijk bezichtigen van huizen op het programma. Vooral de suburbie ‘Chapel Hill’ sprak mij aan.
Donderdagavond ben ik bij een Nederlands gezin gaan eten (Linda, Lennert en kids). Dit gezin is Carmen op het spoor gekomen door hun blog en van het één kwam het ander. Ik werd bijzonder gastvrij ontvangen en ik vond het erg gezellig. Bedankt hiervoor!

Na vijf dagen werken was het weer weekend. En wat doe je dan als je alleen bent op een nieuwe plek? Wel zaterdag ben ik gaan winkelen. Er stonden de nodige dingen op het boodschappenlijstje, dus daar ben ik wel even zoet mee geweest. Vooral het vinden van een handzaam en overzichtelijk boek, met daarin de belangrijkste dieren van Aussie, viel nog niet mee. Uiteindelijk gekozen voor ‘Australian Wildlife’ (Cronin’s key guide). Staan geen foto’s in, maar tekeningen en dit komt toch wat vriendelijker over dan foto’s. Toen ook maar gelijk een Aussie woordenboek gekocht........... ’s Middags nog een keer naar de South Bank gewandeld en ’s avonds nog een keer het rondje Botanic Gardens – Goodwill Bridge – South Bank – Victoria Bridge en vervolgens weer richting appartement.
Zondag heb ik een lange wandeling gemaakt. Doel was Lone Pine Koala Sanctuary. Volgens de documentatie die ik had gelezen, zou dit tussen de 10 en 15 kilometer lopen moeten zijn. Viel toch tegen; hitte, blaren en een te ongedetaillleerde kaart waren er uiteindelijk de oorzaak van dat ik in het winkel centrum van Indoorpilly ben gestrand. Al met al toch een mooie wandeling. Een heel stuk langs de rivier, vervolgens langs de St. Lucia golfbaan (en de golfbaan van Indoorpilly) naar Indoorpilly. Daar ben ik tot net voorbij de Walter Taylor Bridge gekomen. Vooral hier was het vanaf de kaart niet meer te volgen. Langs de rivier blijven lopen was helaas niet mogelijk. Er toch maar voor gekozen om met de city train terug te gaan naar de city.............

Samenvattend: ik maak het goed, ik geniet van het buiten zijn en de aangename temperaturen. Inmiddels ben ik de jetleg wel te boven en slaap ik ’s nachts weer lekker door.
Maar alleen is ook maar alleen en dus bel ik iedere dag met Nederland. Het doet me goed om de stemmen van Carmen en de kinderen te horen en het spreekt voor zich dat ik ze ontzettend mis! Dit geldt ook voor de andere familieleden, al bel ik die wel minder frequent.

Tot zover weer de beloofde update.

Cheers, Marc

Het thuisfront

Nu Marc de sprong heeft gewaagd vond ik het wel tijd om mijn eerste berichtje op het blog te plaatsen. Zoals Marc al aangaf was het afscheid best heftig. De dag daarvoor was eigenlijk al een dag van afscheid nemen: van dierbaren die niet mee konden uitzwaaien en ook al thuis, waar we Marc een aantal afscheidskadootjes gaven en het echt begon door te dringen dat hij bijna weg zou gaan. Op Schiphol was het afscheid heftig, maar gelukkig voor Amber was er voldoende familie bij die haar weer af kon leiden, zodat ze een goed half uur na het uitzwaaien al weer lekker aan het spelen was in de speelgelegenheid op het promenadedeck. Jammer dat Marc dat niet meer gezien heeft, want zo'n laatste aanblik van een intens verdrietig kind gaat je niet in je koude kleren zitten denk ik.
Nou, genoeg hierover, maar wel nog een paar bijbehorende plaatjes. Even kijken of mij dat ook lukt.....



Dus wel!! Ik ben weer trots op mijzelf (ahum).
De eerste paar dagen waren wel gek zo met z'n drietjes in dit toch wel lege huis. Alhoewel.... Tot mijn schrik zag ik dat er toch nog best wel wat is blijven staan zo her en der en dat ik nog wel hard aan de slag moet om alles op te gaan ruimen. Ook de auto moet nog verkocht. Wel fijn dat we met behulp van familie en vrienden wat spullen hebben om hier nog goed te kunnen vertoeven (denk aan tafel met stoelen, een bank, matrassen en beddengoed, etc.) en dat opa en oma vlakbij wonen voor allerlei soortige 'oeps'-momenten en de opvang van de kids, zodat ik weer verder kan met het afronden van mijn studie. Nu eerst dus maar eens hard aan de slag met mijn laatste verslagen en presentaties, want daarvoor begint de tijd nu echt te dringen. De planning is alles de 17de of uiterlijk de 22ste af te hebben, zodat ik daarna nog wat tijd heb om op te ruimen, maar ook om leuke dingen te doen en te genieten van familie en vrienden, nu ze nog zo dichtbij zijn.

Carmen.

Marc Jumped Down Under

Het afscheid nemen viel zwaar. Het was emotioneel, maar tegelijkertijd ook enorm indrukwekkend!

Na een lange en bijzonder vermoeiende dag is Marc aangkomen in Brisbane.
De reis is goed verlopen en viel dus zeker niet tegen. Ook lekker om tussendoor een stop te hebben zodat de benen even gestrekt kunnen worden.

Momenteel is het regenachtig in Brisbane (de temperatuur is wel goed), maar er komt beter weer aan.
Een uitgebreidere update volgt binnenkort, als het kan met een paar foto's erbij.

Last but not least: a happy a new year!

Cheers!