Eindelijk - Adelaide

Door de berichtgeving over de overstromingen hier in Brisbane en de hoeveelheid werk die lag te wachten voor de Duyfkenschool, duurde het even, maar hier dan toch eindelijk de foto's en het verslag van onze vakantie naar South Australia. Dat ik het erg moeilijk vond om een selectie te maken uit alle foto's heeft natuurlijk ook meegespeeld, aangezien het uploaden van foto's op de blog enorm veel tijd kost. Maar goed, dan heb je ook wat natuurlijk....

Ik begin maar meteen met de allerleukste foto. Ongelooflijk dat ik deze foto echt zelf heb gemaakt, wat een schatje! Meer over deze schattige pandabeer later in deze update.

Op 27 december vertrokken wij, (o)pa, (o)ma, Amber, Robin en ik, om 6.15 (pfff erg vroeg) met het vliegtuig van Brisbane naar Adelaide. Op het vliegveld in Adelaide stond onze huurauto nog niet klaar, maar na een half uurtje konden we gelukkig toch in de gloednieuwe Nissan X-trail stappen, waarmee we diezelfde dag nog een tocht van ongeveer 450 km moesten afleggen. De rit van Adelaide naar het natuurgebied Flinders Ranges en meer specifiek naar Wilpena Pound, was goed te doen en de natuur was prachtig. De verhuurder van de auto waarschuwde ons al voor grote zwermen insecten die we onderweg tegen zouden kunnen komen en dat klopte zeker. En het waren geen kleine beestjes... De auto zag er bij aankomst bij het huisje in Wilpena Resort zo uit:

Getsie! Nu snapten we ook waarom je overal auto's rond zag rijden met netten over hun bumper gespannen.

Meteen de eerste avond zagen we vlakbij ons huisje een kangoeroe zitten. Hij was duidelijk gewend aan mensen, want hij bleef rustig zitten, terwijl wij foto's namen.

De eerste dag in Flinders Ranges hebben we flink gewandeld. Eerst zijn we naar Arkaroo Rock gereden, waar we een mooie wandeling gemaakt hebben, die onder andere naar een aantal originele Aboriginal rotsschilderingen leidde. Onderweg konden we dit soort prachtige foto's maken:

Even poseren bij de auto...

Bij de parkeerplaats en tevens de start van de wandeling stond dit bord met daarop het verhaal van het ontstaan van Wilpena Pound, volgens de Aboriginals.

Het Aboriginal verhaal bij Wilpena Pound.

En dan toch echt op pad, genoeg drinken meenemen, want het was heet!

Het bleek een flinke klim, waarbij we een paar keer moesten gokken welke kant we op moesten, maar gelukkig pakte het goed uit en kwamen we bij de rotstekeningen.

Prachtige rotstekeningen.. Foto rechts: Robin zit er een beetje doorheen...

Wat zijn ze sterk he, die kinderen van mij!

En als het dan te lang duurt, ga je gewoon zo 'zitten' wachten.

Onderweg zie je van alles. Zoals wilde Emu's...

En krijg je zelfs de mogelijkheid om een emu en een kangoeroe samen op de foto te zetten.

Toch wel een heel bijzonder plaatje!

Die middag hebben we een rondtour gereden door het prachtige natuurgebied.

Waar we de meest mooie foto's konden maken...

En ja hoor, we hadden niet voor niets een 4WD gehuurd....

Erg leuk om ook eens te ervaren. De auto heeft heel wat onverharde wegen gezien en we hebben gedurende de vakantie flink wat kilometers op de teller gezet.

De stofwolken die we steeds achterlieten, mijn navigator en kangoeroes!!

Natuurlijk wilden we ook Wilpena Pound zelf beklommen hebben, dus de tweede dag zijn we 's-ochtends vroeg vertrokken, eerst met een busje wat verder de berg op en daarna te voet naar de top. Het ging met name voor Robin erg moeizaam, het was een flinke klim, maar hij heeft het gered!

Robin heeft het gehaald, maar was zo moe en verdrietig, dat hij niet van het uitzicht kon en wilde genieten... Gelukkig hebben we foto's als herinnering.

En de weg weer terug naar beneden. Amber liep ver vooruit met oma omdat wij naar haar smaak wat te langzaam gingen.

Die middag gingen we ondanks groot protest van de kinderen toch ook nog even kijken bij de Sacred Canyon. We waren erg benieuwd wat dat zou zijn.

En ondanks het protest liepen de kinderen toch weer dapper door.

Oma was eigenlijk niet gekleed op een klimpartij...

Dit zijn pas foto's, het was echt prachtig!

En ook de kinderen hebben met volle teugen genoten.

En mama natuurlijk ook, helemaal van het maken van deze foto hahaha!

Na drie nachten in Wilpena Pound resort togen we weer terug naar Adelaide. Daar bleven we twee nachten en hebben we dan ook oud en nieuw gevierd. Op oudjaarsdag zijn we naar de dierentuin geweest, die een klein half uurtje lopen bij het hotel vandaan bleek te zijn. Het was een super hete dag, waardoor de shows gecancelled waren en er bijna geen bezoekers in de dierentuin te vinden waren. Maar met een mooie Hollandse paraplu (die de kerstman meegenomen had), blijf je prima in de schaduw...

Een prachtige dierentuin met als meest unieke bewoners: Wang Wang en Funi, de twee pandaberen die een aantal maanden geleden vanuit China hierheen verhuisd zijn. Eerst even wat foto's van de tijgers, altijd mooi:

En de beroemde panda's.

Toch wel heel bijzonder om deze prachtige dieren een keer te zien, al is het in een dierentuin. Uiteraard waren er nog veel meer dieren te bewonderen.


Kortom, een geslaagd uitstapje. 's-Avonds zijn we met zijn vijven luxe uit eten gegaan, want ja, het was immers oudjaarsavond. Heel gek overigens, in het Engels noem je dat New Years Eve, klinkt toch als een hele andere dag..

Robin wilde voor de verandering weer eens niet op de foto (heeft hij tegenwoordig vaker last van) en Amber wilde de foto graag maken, dus vandaar een foto met maar 1, wegduikend, kind. Na het eten wilden de kinderen niet in de stad blijven, maar terug naar ons appartement om daar spelletjes te doen tot middernacht. Dat hebben we dus ook gedaan.

Eerst met zijn vieren een potje Yahtzee en daarna spelen met Robin zijn nieuwe pijltjespistool.

Lachen naar de camera: even gek doen met ma.

Om kwart voor 12 op pad naar het plein waar het vuurwerk afgestoken zou gaan worden. In Australie mogen de mensen niet zelf vuurwerk afsteken, maar wordt dat op een centraal punt in de stad gedaan, waar iedereen naartoe komt om gezamenlijk af te tellen, te genieten van het vuurwerk en elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Het was nog best een flink stukje lopen, dus we moesten goed doorstappen, maar gelukkig waren we net op tijd.


Het is heel anders dan in Nederland, met als voordeel dat je niet de hele nacht door nog geknal hoort en belangrijker: de straten blijven schoon!
Op Nieuwjaarsdag vertrokken we weer uit Adelaide om een bezoek te brengen aan Kangaroo Island. Kangaroo Island stond al een poosje hoog op mijn verlanglijstje om naartoe te gaan, dus ik was erg blij dat het gelukt was om hier een accommodatie te vinden (was best nog lastig). Bij het boeken van onze trip hadden we er niet aan gedacht dat we ook de veerboot hadden moeten boeken, oeps... Dus het was nog even spannend of we nog wel een overtocht zouden kunnen krijgen, maar gelukkig leverder dat niet al teveel problemen op. Ik had in de informatie die we hadden al gelezen dat door de populariteit van Kangaroo Island men wel van wanten wist met de prijzen en dat hebben we inderdaad geweten. We hadden al een niet al te goedkope accommodatie, maar de overtocht met de veerboot was ook flink aan de prijs. Maar ja, je hebt niet veel keus en we hadden vakantie.... ;-)

Op Kangaroo Island moesten we nog een uurtje rijden naar American River, het plaatsje waar we twee appartementen gehuurd hadden. De accommodatie was prima, een gezellig klein complexje met zwembad (veel te koud water) en eigen restaurantje, waar we 's-ochtends heerlijk konden ontbijten. Na aankomst eerst natuurlijk even zwemmen. Nou, dat hadden de kinderen snel gezien, het water was echt ijskoud en er stond een flink windje. Daarna de omgeving verkennen: even lekker langs het water wandelen.

Dit was de enige dag dat we jassen aan moesten omdat er een flinke frisse wind stond. Op het eiland zaten veel pelikanen, prachtig om zo te zien.

De eerste dag op Kangaroo Island hebben we het natuurgebied Flinders Chase bezocht. Eerst naar de Kelly Hill Caves, een druipsteengrot, die blijkbaar op een erg unieke manier ontstaan is (zie het bord)...

Robin mocht een gedeelte van de weg de leider zijn en met de zaklamp in de hand de groep de weg wijzen. Dat vond hij wel wat!

Prachtige grotten! De kinderen vonden het erg leuk om een rondleiding te krijgen en luisterden aandachtig naar de gids.

Hieronder twee keer twee foto's van 1 plek waar ik eerst een foto met flitser en daarna een foto zonder flitser heb gemaakt. Leuk om het verschil te zien.

Daarna, weer hup in de auto, op naar de Remarkable Rocks...

De meiden in de auto....

Op dit uitzichtpunt kon je de rotsen al goed zien.

En remarkable waren ze zeker: zowel qua vorm als qua kleur, heel apart.

Natuurlijk moest er ook op geklommen worden...

Oma kon niet meer stoppen met foto's maken.

Maar er waren ook zoveel leuke en mooie foto-gelegenheden...

Erg mooi! Vanaf de Remarkable Rocks zijn we naar de Admirals Arch gereden. Niet alleen mooi vanwege de prachtige rotsen en de mooie natuur:

Maar ook omdat het hier wemelde van de zeehonden. Ze lagen overal op de rotsen en zwommen in het water. Fantastisch om te zien...

En natuurlijk de Admirals Arch zelf..

En ook vanuit hier konden we in de verte de Remarkable Rocks zien (heeeel goed kijken hoor).

Het was lekker winderig en dan krijg je van die leuke foto's met wapperende haren haha.

Onderweg in de auto zagen we van alles. Ineens zag ik wat langs de weg zitten en van achterin de auto werd geroepen: "Een koala!" Dus, meteen keren en nog even terug om te kijken of we daar nu echt een koala langs de kant van de weg hadden zien zitten. En ja hoor, zat te wachten tot hij veilig over kon steken ;-)

Jippie! Dat je gewoon zo'n foto kunt maken, fantastisch! Hij wilde blijkbaar graag naar deze boom, waar hij overigens verbluffend snel in klom. Op de foto rechts is goed te zien dat het erg moeilijk is om een koala te spotten in een boom. Het is dat wij wisten dat er een koala in zat, anders rij je er zo voorbij.

Daarna ging ik overigens meteen een stuk rustiger rijden, je weet maar nooit...
Naast kangoeroes, emu's en koala's kwamen we onderweg ook deze slang nog tegen. Ma stapte uit en liep er enthousiast op af om een foto te maken. Heel slim, moet je echt doen met een slang..... NOT! En uiteindelijk bleek ik een betere foto gemaakt te hebben van bij de auto vandaan (onderstaande foto's heb ik gemaakt) dan zij haha.

De tweede dag op Kangaroo Island besloten we een stukje te gaan rijden. Onderweg zagen we bordjes richting Stokes Bay en we besloten daar eens een kijkje te gaan nemen. Bij de parkeerplaats aangekomen zag het er wel mooi uit, maar niet echt bijzonder.

Totdat ik op de rotsen aan de rechterkant (niet zichbaar op bovenstaande foto) een bordje "beach" zag staan met een pijl naar een smal pad tussen de rotsen door.

Dat moesten we natuurlijk even gaan bekijken....

Heel apart dit. Maar vervolgens kwamen we dus hier terecht:

Een prachtig strand, met kristalhelder water, echt een plaatje!

Robin vermaakte zich al snel in het zand en Amber wilde een boodschap in het zand 'schrijven' voor Patricia, die tijdens onze vakantie jarig was geweest. Dus zus, hier is 'ie, wel een beetje laat, maar beter laat dan nooit:

Happy B-day (birthday was een beetje te lang) Patricia!

Deze pelicaan kwam even kijken wat wij allemaal aan het doen waren.

Dat was dus weer een heerlijke dag.

De derde dag alweer op Kangaroo Island zouden we een wandeling gaan maken naar een waterval. Het bleek weer een hele wandeling. Eerst vrij vlak, door een heel apart soort bos.

Maar van lieverlee werd het pad steeds steiler, totdat we uiteindelijk flink moesten klimmen en klauteren. Gelukkig was de tocht alleen al de moeite waard, want bij aankomst bleek er geen water te stromen ;-)

Maar toch wel een erg mooie wandeling weer.

Even uitrusten en daarna de afdaling weer terug naar beneden.
Het strand was de dag hiervoor goed bevallen, dus na deze wandeling zijn we naar een ander strand gereden op het eiland en deze keer hadden we onze zwemspullen wel bij ons.

Prachtig weer, mooi strand, heldere zee, wat wil je nog meer....

Met de auto het strand op natuurlijk! Dat was weer een hele nieuwe ervaring.

Robin helemaal trots voorin.

Wat een plaatje zo he!

De volgende dag was het helaas alweer tijd om terug te rijden naar Adelaide. We zouden met de veerboot van half twee de oversteek maken, dus hadden nog even tijd om bij de vuurtoren te gaan kijken. Helaas moesten we daar schandalig veel geld voor betalen, dus bleef het bij kijken en konden we er niet in. Dan maar even poseren voor een foto met mijn pa.

En dan de veerboot weer op. Ongelooflijk hoeveel auto's ze in zo'n ding geperst krijgen.


In Adelaide hebben we tot slot nog een paar nachten in een appartement in de stad geslapen. Op verzoek van de kinderen zijn we naar het Museum of South Australia geweest. De kinderen vonden dat erg interessant en volgden de gids op de voet. Leuk hoor dat ze dat leuk vinden en ook echt geinteresseerd zijn. Dat biedt weer mogelijkheden.

Een aantal mooie gebouwen vlakbij het museum in het centrum van Adelaide.

Ook hebben we een bezoek gebracht aan een chocoladefabriek, maar helaas waren de rondleidingen al volgeboekt. Maar met een tas vol heerlijke chocolade gingen we daar weer vandaan.

In Adelaide bleek een tram te rijden met als eindbestemming het strand, oftewel Glenelg. Daar wilden we natuurlijk ook een keer naar toe.

Het was lang niet zo mooi als de stranden op Kangaroo Island en veeeeeel drukker, maar het water was hier in ieder geval niet zo koud en we hebben ons hier ook prima vermaakt. Oma had overigens een goed tijdverdrijf gevonden voor de 'verloren uurtjes': een elektronisch vier op een rij spelletje.

En tot slot een foto van de twee boefjes die gezellig bij elkaar in bed lagen.

En toen zat de vakantie er alweer op en vlogen we op zaterdag 8 januari weer terug naar Brisbane. Over de dagen daarna heb ik in eerdere updates al verslag gedaan, maar inmiddels heb ik nog een paar foto's van het bezoek van pa en ma waarvan ik het toch niet kan laten om ze te posten.

Opa heeft ook gezwommen!

En oma doet graag spelletjes: alleen of met de kinderen.

En als oma geen spelletjes aan het doen is, doet ze soms wel hele gekke dingen:

Robin wist niet wat hij meemaakte: "Nee oma, die is daar niet voor!"

Twee dagen later dan gepland was toch echt het moment aangebroken dat opa en oma weer terug naar Nederland gingen. De kinderen waren bij Marc, dus bracht ik ze alleen naar het vliegveld.

Gelukkig konden we het vliegveld weer goed bereiken (weliswaar via een omweg, maar goed) en ging alles verder goed.

Inmiddels zijn we alweer twee weken verder en hebben de kinderen hun eerste schoolweek erop zitten. Dit blogbericht is al veel te lang, dus daarover meer in een volgende update, waar ik dus niet heel lang mee kan wachten ;-)

Carmen.