Het gekke is dat ik nu eigenlijk niet meer weet wat te schrijven, aangezien er natuurlijk inmiddels best het een en ander is gebeurd. Laat ik maar beginnen met de vakantie van pa en ma, die inmiddels alweer bijna een week terug zijn in Nederland. Pa en ma waren erg enthousiast over hun trip in Australië: veel gezien en gedaan en natuurlijk weer veel te kort.Na terugkomst hebben zij nog twee weken bij ons gelogeerd, wat erg gezellig was. De kinderen vonden het heerlijk dat ze elke ochtend opa en oma wakker mochten maken, dus uitslapen was er voor hen niet bij. Vrijwel elke activiteit van de kinderen werd wel bezocht door minimaal 1 van beiden, wat inhield dat ze regelmatig om 7.15 am bij het zwembad zaten (zit ik ook drie keer per week hoor), ze Amber mee wegbrachten naar en ophaalden uit school en hetzelfde bij Robin, etc., etc. Dat was voor alle partijen genieten, opa en oma hebben echt genoten van de tijd met hun kleinkinderen en omgekeerd ook.
Robin had in de week dat pa en ma 'op reis' waren geleerd om onder water te zwemmen (met gebruik van een zwembril) en daar kan hij nu geen genoeg van krijgen. Aangezien oma niet achter wilde blijven, probeerde zij het ook met zwembril en dat lukte best heel goed! Hoe dat eruit zag? Deze foto's spreken voor zich.
We zijn met zijn allen een dagje gaan wandelen om koala's te spotten, maar helaas... weer geen geluk. Het was wel gezellig, maar wat (o)ma nu steeds moest met die takken, zowel grote als kleine???
Twee weken geleden zijn we met zijn allen een dagje naar Moreton Island gegaan. Papa en mama hadden voor hun beider verjaardag van de kinderen een tripje aangeboden gekregen en aangezien zowel zij als wij het erg leuk vonden om dit gezamenlijk te doen..... Helaas werkte het weer niet helemaal goed mee. We hadden een Eco Cruise geboekt om vanaf het eiland per boot de waterdieren rondom het eiland te gaan ontdekken, maar helaas werd deze dagtocht gecancelled vanwege het weer. En dan zit je dan op een eiland: de boot gaat pas 's-avonds terug en je hebt geen vervoer tot je beschikking.... Gelukkig kregen we een woestijnsafari aangeboden als compensatie en die was ook zeker de moeite waard. In een 4WD bus reden we naar het woestijngebied, waar we even rond hebben gelopen. Prachtig om te zien! Een paar foto's om een indruk te geven:
Ook hebben we de wrakken die ter bescherming van het eiland op een bepaald punt voor de kust zijn 'neergelegd' bekeken, waarna we weer terugkeerden naar het ressort.
Zoals je kunt zien qua weer niet helemaal geweldig: dreigende wolken en flink wat wind, maar gelukkig hier wel droog.
Het hoogtepunt van de dag was echter niet deze safari, maar het dolfijnen voeren. Wat een geweldige ervaring!!!! Het dolfijnen voeren gebeurd op een vaste plek op het eiland, na zonsondergang. De (wilde) dolfijnen komen dan naar het eiland om daar een paar extra visjes als aanvulling op hun dagelijkse maaltijd op te halen. Aangezien het gaat om wilde dolfijnen is het altijd de vraag welke dolfijnen er op komen dagen. Deze keer was het extra spannend of ze zouden komen, aangezien een van de dolfijnen een aantal dagen daarvoor was aangevallen door een haai en ze deze voor onderzoek op het land wilden halen. Het duurde erg lang, maar gelukkig kwam er uiteindelijk een groep van 8 dolfijnen richting kust om gevoerd te worden. Al die tijd stonden wij (mama, Amber en ik) dus in ons badpak te wachten. Alhoewel het wel een heel circus was, het aantal deelnemers was best groot, was het wel gaaf. Op het strand wacht je tot je aan de beurt bent. Dan was je je handen, pakt een visje en loopt samen met een begeleider het water in tot heuphoogte. Op zijn of haar teken steek je het visje in het water en hapt de dolfijn deze echt uit je hand. Wij liepen dus met zijn drieen met een begeleidster het water in en mochten de dolfijn om de beurt een vis geven. Amber was super zenuwachtig, maar durfde gelukkig wel. Helemaal gaaf! Zelf konden we hier geen foto's van maken, maar de foto's staan wel op de site en die moeten we dus nog even kopieeren zodat we ze kunnen plaatsen op de blog. Wordt vervolgd dus.
Twee dagen later was mama jarig en dat heeft ze geweten! Ze werd wakker gemaakt met verjaardagsliedjes, er waren slingers opgehangen en ze kreeg kadootjes op bed. Ook lag er een verjaardagsbutton klaar die ze de hele dag heeft gedragen. Nadat de kinderen naar school waren gebracht, zijn we met zijn drietjes (Marc moest natuurlijk ook werken) naar de Botanische tuin van Mount Coot-Tha geweest. Wat een prachtige plek is dat: het was echt genieten om daar rond te lopen. Na de wandeling hebben we gezellig een kopje koffie gedronken, waarna we naar Indooroopilly zijn gereden om boodschappen te doen en doughnuts te halen, die mama wilde trakteren ter ere van haar verjaardag.
In Indooroopilly hebben we eerst nog even lekker gewinkeld, waarbij zowel mama als ik een aantal erg leuke dingen hebben gekocht (helemaal goed dus). Daarna hebben we gezellig samen gelunched, waarna we snel boodschappen hebben gedaan, aangezien het alweer bijna tijd was om de kids op te gaan halen. 's-Middags hebben we met zijn viertjes (mama, Amber, Robin en ik) nog gezellig een appeltaart gebakken, waarbij de kinderen meer geinteresseerd bleken in het eten van het deeg dan in het maken van de taart, maar dat mocht de pret niet drukken. Mama vond het in ieder geval een erg gezellige dag.
De rest van de week hebben we nog een aantal uitstapjes gemaakt, onder andere met de city cat naar een park in de stad, waar oma en Robin lekker hebben kunnen spelen samen.
En afgelopen zaterdag waren de vier weken alweer om en zijn ze weer naar Nederland vertrokken.
Het afscheid was makkelijker dan anders, aangezien wij over een week of zeven alweer naar Nederland gaan en die zeven weken zijn zo voorbij hebben we inmiddels gemerkt. Maar uiteraard zijn er wel de nodige traantjes weggepinkt.
Zondag had ik meteen een werkdag: met de Duyfkenschool zijn we op bezoek geweest bij De Duyfken, de replica van het oorspronkelijke VOC-schip De Duyfken die op het moment bij het Maritiem Museum in Brisbane voor anker ligt. Als school hadden wij een uitnodiging ontvangen om een bezoek te brengen aan De Duyfken, wat natuurlijk een prima aanleiding was voor een Nederlandse cultuur dag (waar wij er elk jaar vier van hebben). Een erg leuke dag, waarbij we niet alleen De Duyfken, maar ook een oorlogsschip en het museum zelf hebben bezocht, gecombineerd met uiteraard Nederlandse opdrachten, spelletjes, etc.
Nu zijn we dus na best een flink aantal weken met bezoek weer met zijn viertjes thuis, wat hoe leuk het bezoek ook zeker steeds weer is, toch ook wel weer goed voelt. We hebben weer meer tijd om contacten aan te halen, mails te beantwoorden, het blog bij te werken !! etc, etc. Ik ben deze week lid geworden van een sportclub, dus ga ook op dat gebied weer lekker aan de slag. Volgende week heb ik een afspraak met een Personal Trainer, die mij daarbij een beetje op weg gaat helpen (hoop ik dan). Dat wordt door de betreffende sportclub aangeboden en het leek mij wel een goed idee om daar gebruik van te maken om ervoor te zorgen dat ik ook op een goede manier aan de slag ga. Ik ben benieuwd hoe dat is, wordt vervolgd in ieder geval. Vandaag ben ik wel vast een keer gaan sporten met een vriendin van mij Andrea. Haar dochtertje Romy zit bij Robin op de Kindy en de kids vonden het wel zo prettig dat zij op de kinderopvang bij de sportschool in ieder geval elkaar kenden, helemaal goed dus.
Nou, het lijkt mij voor nu wel weer een lang genoeg bericht. Maar ik had natuurlijk ook een heleboel goed te maken.
Tot de volgende update en die komt vast niet pas over een paar weken!
Carmen.
