Het weekend is veel te kort

Het is alweer woensdag dus ik moet wel even goed nadenken over wat we afgelopen weekend hebben gedaan. Dat zegt of iets over het weekend of iets over mijn geheugen, of misschien wel beide. In ieder geval hebben we een lekker rustig weekend gehad. Zaterdag uiteraard weer de nodige boodschappen gehaald en aangezien Marc wel weer eens zin had in een lekkere Chicken Curry, besloten we bij Indooroopilly de boodschappen te gaan doen. Ze hebben daar een grote foodcourt (net als in vrijwel alle grotere winkelcentra) waar voor vrijwel iedereen wel iets te halen valt. Voor diegenen die het concept van de foodcourts niet kennen even kort. In een foodcourt vind je meerdere 'eettenten' bij elkaar, met over het algemeen in het midden een grote ruimte met tafeltjes en stoeltjes. Het idee is dat je bij een van deze tenten eten gaat halen en vervolgens gaat zitten om je eten op te eten. Dat is op zich natuurlijk niet zo bijzonder, maar het leuke aan deze opzet is dat je dus ook bij meerdere tenten eten kunt halen. In ons geval: de kids eten graag van de MacDonalds, dus we halen bij de Mac twee happy meals en voor ons halen we dan bij de japanner een portie chicken curry. Zo kan je toch samen eten en tegelijkertijd dat eten waar je zelf trek in hebt. En dat alles voor een meer dan redelijke prijs (over het algemeen).
Het nadeel van een foodcourt vind ik zelf in ieder geval dat het redelijk sfeerloos is en het over het algemeen ook erg druk en dus lawaaierig is. Maar goed, voor zo af en toe best eens lekker en makkelijk.

We moesten wel op tijd weer naar huis, aangezien Amber 's-middags een verjaardagsfeestje had van Matilda en Lydia, twee klasgenootjes van Amber. Het feestje werd gegeven in een achterkamer van een speelgoedwinkel (heel goed bedacht commercieel gezien) annex knutselworkshopzaak (niet echt goed Nederlands vrees ik). In anderhalf uur tijd hebben de kids getekend, geverfd, spelletjes gedaan, wat gedronken, chips gegeten en taart gegeten, wat mij erg verbaasde in die tijd. Wat ik overigens ook erg apart vind is dat ze hier de taart over het algemeen pas tegen het eind van het feestje 'doen'. Heb je je eerst vol zitten stoppen (sommigen doen dat) met dingen als chips, toastjes, etc. krijg je vervolgens nog taart! In ieder geval niet zoals wij dat gewend zijn zullen we maar zeggen.

Om even deze grote lap tekst te onderbreken, een foto die al eerder was gemaakt (bij het optreden van fifi), maar die ik volgens mij nog niet had opgenomen op de blog.



Zondag eerst thuis weer wat aangerommeld waarna Marc met de kids naar Lone Pine is gaan lopen. Dit om mij wat tijd te geven om mij voor te bereiden voor mijn eerste lessen op de Duyfkenschool. Om een uurtje of drie besloot ik ze tegemoet te lopen om toch nog een beetje te kunnen profiteren van het stralende zonnetje. Alleen maar binnenzitten is zeker met dit weer echt niet fijn! Ik was nog niet helemaal klaar met de voorbereiding, maar was wel aardig op streek. Lone Pine was weer erg leuk geweest en de kids vonden het een leuke verrassing dat ik nog een stukje mee kwam lopen. Amber heeft erg mooie foto's gemaakt, maar die heb ik nog niet op de PC gezet, dus die houden jullie tegoed. Daarom twee foto's van een eerder bezoek aan Lone Pine, die volgens mij de blog nog niet hadden gehaald (en anders voor de tweede keer vast ook nog wel leuk als illustratie).



En zo was het veel te korte weekend alweer bijna om. Marc vertrok maandag weer naar Sydney waar hij vandaag te horen heeft gekregen dat hij toch echt tot begin november in Sydney zal moeten blijven werken. Hij had zelf gehoopt dat hij eerder weg zou kunnen (om te gaan werken aan een project in Brisbane), maar helaas kunnen ze geen vervanging voor hem vinden voor het project waar hij nu aan werkt. Hij heeft het zelf nog niet zo door, maar hij is gewoon onvervangbaar..... Een erg vervelend bericht vooral voor Marc, maar natuurlijk ook voor ons. Maar we zullen er het beste van moeten maken.

Gisteren dus voor het eerst de gehele les verzorgd voor de Duyfkenschool. Het was erg leuk. De kids noemden mij (bewust en onbewust) steeds 'juf Rebekka', maar goed, het zij ze nu nog vergeven toch??? Het is een leuke groep kids dus het is leuk om er nu volop mee aan de slag te gaan. Uiteraard nog wel een hele uitdaging gezien het niveau en de leeftijden, maar daarover echt nog een keer meer in een aparte update.

Amber had helaas net op deze avond een concert op school. Van 6 tot 7.30 pm werden er door de diverse groepen allerlei liedjes gezongen. Elke groep en dus ook die van Amber zong drie liedjes. Aangezien ik pas om 6 pm klaar ben met lesgeven en daarna uiteraard nog moet opruimen e.d. had ik met Yvonne (de oppas) afgesproken dat zij vroeg zou eten met de kids en ze daarna naar school zou brengen en daar zou blijven totdat ik er was. Ik kwam halverwege het tweede liedje van year 2 binnen, dus gelukkig heb ik het niet helemaal gemist. Robin lag lekker te slapen op schoot bij Yvonne: wat een lief gezicht en fijn dat hij zich blijkbaar goed genoeg bij haar voelt om dit te doen! Na het concert snel naar huis, kids naar bed, eten en daarna lekker moe op de bank neergeploft.

Vanmorgen werd ik helaas wakker met een meer dan stevige hoofdpijn, dus ik heb me vandaag een beetje rustig gehouden en alleen wat hoogstnoodzakelijke klusjes in huis gedaan. Het zonnetje deed weer flink zijn best, dus tegen het middaguur konden we weer heerlijk buiten zitten. Winter in Australië is niet vervelend hoor! Robin geniet er ook met volle teugen van:


Komend weekend hebben we een BBQ van het bestuur en de leerkrachten (met aanhang) van de Duyfkenschool om de bestuurswisseling die al een poosje geleden heeft plaatsgevonden te bekrachtigen en de voorzitster van het bestuur tijdelijk uit te zwaaien (gaat binnenkort bevallen). Leuk om het groepje een keer bij elkaar te hebben en diegenen die ik nog niet ken te kunnen ontmoeten.

Tot de volgende update.

Carmen.